بررسی شیوع اختلالات قاعدگی در دختران ۱۴ تا ۱۸ ساله دبیرستان های شهر شیراز و ارتباط آن با سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: تقریباً 66 درصد از نوجوانان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، تخمک گذاری ندارند. حدود 30 درصد از آنها دارای علائم عدم تخمک گذاری می باشند که ممکن است به صورت آمنوره اولیه یا آمنوره ثانویه، الیگومنوره باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع اختلالات قاعدگی در دختران 14 تا 18 ساله دبیرستان های شهر شیراز و ارتباط آن با سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. روش­کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1388 جهت سنجش شیوع اختلال قاعدگی و تعیین ارتباط آن با سندرم تخمدان پلی کیستیک بر روی 3200 دانش آموز دختر 18-14 ساله که در دبیرستان های دخترانه شیراز مشغول به تحصیل بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه شامل مشخصات فردی، ویژگی بالینی هیپرآندروژنیسم و نتایج آزمایشات بود. آزمایشات شامل: پرولاکتین (برای رد هیپرپرولاکتینمی)، دی هیدرواپی آندرستن دیون سولفات (برای رد بیماری های آدرنال)، تستوسترون توتال و آزاد، هورمون محرک تیروئید (برای رد هیپوتیروئیدی) انجام شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 5/11) و آزمون های فیشر، کای اسکوئر و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: 670 نفر (12%) دچار بی نظمی قاعدگی و 144 نفر (6/4%) دچار الیگومنوره بودند. بر اساس آزمون فیشر، ارتباط معنی داری بین افراد مبتلا به الیگومنوره و تخمدان پلی کیستیک در مقایسه با افراد دچار الیگومنوره و غیر مبتلا به تخمدان پلی کیستیک وجود داشت (001/0>p). 21 نفر (4/14%) از افراد دارایالیگومنوره و هیپرآندروژنیسم و تخمدان پلی کیستیکبودند و بین این افراد و افراد غیر مبتلا تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p). همچنین 9/19% از افراد دارای هیپرآندروژنیسم بالینی و الیگومنوره بودند که ارتباط معنی داری با غیر مبتلایان داشتند  (001/0>p). نتیجه­گیری: اختلالات قاعدگی به خصوص اولیگومنوره، با سندرم تخمدان پلی کیستیک ارتباط دارد و این اختلال در سنین پس از منارک می تواند شروعی برای اختلالات تخمک گذاری و عوارض ناشی از افزایش غیر طبیعی استروژن و آندروژن ها در سال های بعد باشد.